دلم مي سوزد
براي پروانه هايي که درون پيله مي مانند
و تو پا مي گذاري
بر فرش
از تن پوش پروانه هايم
بي آنکه قدم بگذاري
شانه هايت بي سر مي مانند
آنگاه که در فکر پروانه هايم
پيله وار در خود مي پيچيم
و تو پا مي گذاري
چه غربت وار
بر انديشه هايي که در هواي پرواز
درون پيله مي ميرند
و تو هنوز ، بي انديشه ، بي قدم
پا بر روي بافت انديشه ها مي گذاري
پايت را بردار
عمر پروانه ها کوتاه است